چِشاتو‌باز‌کنُ‌بخون

.
چیزی‌جُز‌مهِ‌غلیظِ‌دودِ‌سیگار‌این‌روز‌ها بامن‌کاری‌ندارد.
من‌ازسِپیدیِ‌کاغَذ‌به‌سیاهیِ‌دستانِ‌‌ پوچِ‌درختِ‌سپیدار‌اشک‌هایَم‌را‌می فروشم به قیمتِ‌هیچ‌تومان.
هیچ‌چیز‌با‌هیچ‌چیز‌برابر‌نیست‌اما‌یک‌آدَم‌با‌همه‌چیز‌برابر‌است.
عدالَت‌نوعی‌ایمان‌است‌اما‌سروِ‌بی‌بارِ‌روزنه‌هایِ‌دَخیل‌بسته‌یِ‌اُمید‌پُر‌از‌ جامه‌دانِ‌تُهی‌ِ‌‌شده‌یِ‌آدَم‌هایی‌با‌مَغز‌ های‌زنگ‌زده‌یِ‌سالها‌خُماری‌از‌ بیداریست.
اینجا‌مَغزی‌موجود‌نمی‌باشد‌همه‌چیز‌فروشی‌شده،هر‌آدمی‌به‌نوعی‌خودَش‌را‌می‌فروشَد.یکی‌با‌تَن‌یکی‌با‌وطن‌یکی‌دست‌هایَش‌یکی‌چشم‌هایَش‌یکی‌ جانَش.
اینجا‌همه‌چیز‌را‌همگان‌می‌فروشَند.
و‌تنها‌[مشتری‌]این‌آدَمک‌هایِ‌خواب‌ نَما‌یک‌نَفر‌است.
[خودِ‌آنها]
..
به‌قولی‌کَسی‌که‌این‌متنو‌نوشته‌منَم:سارا_د

بی‌اِجازه‌کُپی‌موقوف‌مثهِ‌فوضولیاتوندهنَا‌بسته.

اینَم‌لینکی‌اگه‌زِری‌مونده‌..!
https://harfeto.timefriend.net/16213394842385

#سارا_د